Een Leven Vol Staartjes: Mijn Reis met Hondenvrienden

Van jongs af aan koesterde ik een diepe liefde voor honden. Helaas ben ik grotendeels opgegroeid zonder hen, omdat mijn ouders allergisch waren voor honden. Een eigen hond hebben leek voor mij altijd een verre droom. Toch bracht het lot mij uiteindelijk samen met de in mijn ogen meest liefhebbende dieren op aarde.

Chico, de Chihuahua met een Missie:

In het pleeggezin waar ik tijdelijk verbleef, kruiste Chico mijn pad. Een lieve Chihuahua die niet alleen mijn hart veroverde, maar ook een onvergetelijke reis met zich meebracht. Chico heeft voor mij heel veel betekent in de weg naar volwassenheid en persoonlijke groei. Hij mocht uiteindelijk met mij mee verhuizen toen ik op 19-jarige leeftijd op mijzelf ging wonen. Ik heb veel steun gehad aan hem in moeilijke tijden en hield zielsveel van hem. Helaas kreeg hij kanker en daardoor hebben wij minder lang van elkaar kunnen genieten dan ik had gehoopt. In zijn laatste jaar op aarde heb ik een bucketlist opgesteld voor hem waar allerlei activiteiten in stonden. Vastbesloten om Chico’s laatste periode op aarde te vullen met vreugde, hebben we deze bijna volledig afgewerkt! Van het verorberen van kipnuggets bij McDonald’s tot het beleven van een film in een autobioscoop, we deelden (extra) kostbare momenten welke ik nooit zal vergeten ✨.

Amigo, de Pomeriaan met een Bewogen Verleden:

Bijna drie jaar geleden kruiste Amigo mijn pad. Inmiddels was Chico al zo’n twee jaar niet meer onder ons en ik wilde erg graag een nieuwe hond. Echter wilde ik wel een hond die ik kon helpen door hem te adopteren. Ik zag dat veel mensen ondoordacht een hond namen tijdens de corona. Wachten op een puppy uit een nestje vond ik dus onnodig. Ik keek toen veel op marktplaats en bij herplaatsen pagina’s en asielen. Uiteindelijk kruiste Amigo mijn pad via geen van al deze kanalen. Een kennis van familie was namelijk op zoek naar een gouden mandje voor hem. En dat was nodig.. Amigo had terwijl hij nog geen drie maanden oud was, al drie verschillende eigenaren gehad.,, De kennis die op zoek was naar het gouden mandje had naar mijn mening en weten de beste bedoelingen maar helaas accepteerde de al aanwezige oudere hond Amigo niet. Zijn reis van plek naar plek eindigde uiteindelijk bij mij. En ik verzeker je dat hij nu nooit meer bang hoeft te zijn dat hij ooit nog weg zou moeten.

Als pup was Amigo veel ziek en daardoor ben ik er uiteindelijk achter gekomen samen met de dierenarts dat zijn paspoort vervalst is. Waarschijnlijk is hij te vroeg weggehaald bij zijn moeder wat de start van zijn leven natuurlijk extra verdrietig maakt. Gelukkig heeft hij weinig over gehouden aan zijn bewogen begin en samen genieten wij volop! Amigo en ik hebben al een hoop cursussen met elkaar gevolgd. Hij vindt het super om aan de slag te gaan en daar haal ik dan weer veel plezier uit. Het laatste wat we samen hebben ondernomen is agility en ook daar was hij wonderbaarlijk goed in voor zo’n kleine hond!

Nog een klein weetje: Amigo heeft twee bijnamen, Migo en Mies. Dus mocht je ooit wat lezen met deze namen dan weet je dus dat dit Amigo betreft 😊.

Diaz, de Choco Charmeur:

Een langgekoesterde droom werd werkelijkheid toen ik Diaz vond, een choco-kleurige Chihuahua. Vanaf dat ik het mij kan herinneren wilde ik graag een bruine chihuahua en per toeval kwam ik Diaz tegen. De fokker zat dichtbij huis, vader en moeder waren aanwezig en hij was nog beschikbaar. Het voelde als meant to be en zo begon eigenlijk het avontuur aan een tweede hond. Toen Diaz nog bij zijn fokker woonde ben ik regelmatig wezen kijken. Hij was echt mega klein en zo schattig (oké welke puppy is nou niet schattig maar toch). Al vroeg zag ik dat zijn ene oog een andere kleur leek te hebben dan de ander. De fokker ontkende het nog een tijdje maar uiteindelijk zag zij het ook. Dit wordt meestal een afwijking genoemd en het kan zelfs zo zijn dat een hond dan blind is aan één oog. Gelukkig heeft Diaz er geen last van en ik vind het een mooi detail aan hem. Net als zijn wenkbrauwtekeningen, waren die jou al opgevallen?

Ik heb lang getwijfeld om er een tweede hond bij te nemen. Ik ben echt iemand die heel veel nadenkt. Soms iets teveel als je het mij vraagt. Na alle voors-en tegens op een rijtje te hebben gezet heb ik uiteindelijk besloten om naar mijn gevoel te luisteren. Er zullen namelijk altijd wel redenen zijn om iets niet te doen. Ik ben vanaf dag één super blij met de keuze die ik heb gemaakt. Amigo en Diaz zijn nu net broers, ze kunnen heerlijk met elkaar rennen, spelen, eten en slapen. Diaz is dan ook een echte toevoeging.

Conclusie:

Mijn reis met honden is een verhaal van liefde, verlies, geduld en heel veel geluk. Elke dag leer ik van Amigo en Diaz en ben ik dankbaar dat zij deel mogen uitmaken van mijn leven!